Ana Sayfa
Ozan Deniz Sarıtop
Kürt asıllı Filozof ve Şairdir.
05 Mart 1982 yılında Diyarbakır'ın Kulp (Pasur) ilçesinde doğdu.
( ... )
Dört mevsim
Ölüm haberleri savrulur radyolardan her saat başı
Sokak lâmbaları amansız bir bekleyiş içinde
Alacakaranlığını kesiyor şehrin
Bense hayali bir tren istasyonunda
Kayıp gölgesini besliyorum doğmamış güneşin
Ve köprüler kuruyorum
Sınırların gönül bağından kopuk
Hürriyete açılan vagonlar kapısına...
Ozan Deniz Sarıtop
Dedim
dedim; ümidi ölüm bile öldüremez.
dedim; bu kavga; emeğin, ekmeğin, onurun
ve bilhassa dünyanın bütün kederlerinin
bütün çaresizliklerinin, emperyalizme karşı
karanlığın tam ortasında, ilk ışınlarını köpüren
bir zafer çığlığıdır.
Ozan Deniz Sarıtop
Göçebe
Eksilip zamana
Bir anka kuşu sesinde ardıma düşüyorsun
Ben, şiiri katledilmiş bir coğrafyayım artık
Paslı sözcüklerin rivayeti dolanıyor yalnızlığımda
Ölülerin ezberinde susla dokunuyorum hayata
İkindilerin ALLAH'ı çağırdığı duadayım
Dilim lâl...
Ozan Deniz Sarıtop
İsyan Demircileri
sözcüklerimizle karanlığı ezip geçtik
artık önümüz hep aydınlık.
yüreğimizden dünyaya
pahalı sevgiler ışıldıyor.
bir barış türküsüdür;
baharda açan çiçek
mavilikte uçan kuş
toprakta börtü böcek.
yaşamak, fırından yeni çıkmış ekmek gibi
sıcak ve doyumsuz,
ümitli bir şey.
yaşamak, alın akı hürriyet.
Ozan Deniz Sarıtop
Güz Takvimi
Ayaklarına sürgün yol büyüten
Issızlıklardan gelen bir garip adem'im ben
Kendi içinde kendini arayan.
Herkesin "bizden değildir" diye ufaladığı
Meçhul bir adem.
Uzun uzun bir hikayedir;
Zulüm, kan, gözyaşı
Gecenin kederinde pimi çekilmiş zifiri
Bu çığırtkan sessizlik
Bu yeraltı uykusu...
Uzun uzun bir hikayedir;
Göğsümde çiğnenen bu kalp ağrısı...
Bir yalnız bırakılmayım
Aklımın sınırlara bölüşülmüş coğrafyasında.
Kendime yeni bir ülke düşünüyorum
Umut düşü maviliklerinde...
Ozan Deniz Sarıtop
Gün Gelir
Gün gelir
Umut, toprakta bir tohum gibi
Filiz verir
Yeşerir, büyür
Kök salar dünyanın dört bir yanına
Gün gelir
Kalpte aşk, yürekte vicdan
Buluşur insanla yeniden...
Ozan Deniz Sarıtop
Babamın Ölüsü
başımız sağolsun Kani Amca
ömrümüzden bir gün daha eksildi.
dün'ün yüz görümlük sevinci
bugün'ün ağır aksak hüzün karası.
yürüyoruz, sesimizin soluğumuzla birleştiği yerde
dünyaya açan her sözcük, anlamı teğet geçiyor
kızıl bir şaşkınlık mağlubiyetidir yitirdiklerimiz
yürüyoruz, yitirdiklerimizin peşinden
bir kez daha başımız sağolsun Kani Amca.
acının tuhaf bir serzenişi var Kani Amca
acının tuhaf bir yarası var.
acı çeken iki dünya arasında bir salıncakta
kendi kaderiyle baş başa,
sallanır durur.
acının tuhaf bir iklimi var Kani Amca.
Ozan Deniz Sarıtop
Başka
kendim olamadım,
yüz değiştirdim aynadaki yüzüme.
ne yapsam, giydiremedim;
yalana beyazı, doğruya siyahı.
herkes gibi olmak,
ölümden beter bir şey.
çürümek, herkes gibi,
olmayan bir hikayede...
Ozan Deniz Sarıtop
Beklenen
sevginin kalplere ekildiği gün
insanlar bütün kötü alışkanlıklardan sıyrılıp
düşünmeyi öğrenecekler.
sevginin kalplerde filiz verip çiçek açtığı gün
insanlar yeryüzünün bütün renkleriyle kucaklaşıp
sınırları ortadan kaldıracaklar.
sevginin kalplerde bir bahar mevsimine dönüştüğü gün
insanlar dünyaya yeniden gelmiş gibi
huzur, barış ve sağlık içinde yaşayacaklar.
sevginin kalplerde taht kurduğu gün
o gün, adalet mülküdür.
kral ve köleler aynı kaptan yemek yiyecekler.
Ozan Deniz Sarıtop
Meymâ
Sussam yer yarılacak
Konuşsam gök yankılanacak
Aklım pir
Aklım bir derviş...
Ozan Deniz Sarıtop
İçimizdeki Göç
çaresizliğin su götürmez yarını
iflah olmaz bir duymazlıktır gayrı.
şu ölü yalnızlığın ardından
dünyayı saran koca bir sessizlik
sonu olmaz bir çöl yangını.
kızıl bir şaşkınlık mağlubiyetidir
acının kehanetleri.
kader takvimleri üzerinde
bin yıllık bir gelenek "örf, adet, töre"
kendi tarihine yol iz bilmez
büyük bir yanılgıdır şimdi.
Ozan Deniz Sarıtop
//...//
Hüzün çanağı yalnızlık
Yasaklarla büyütüldü
Bir gece vakti
Katledildi suya inen çocuklar
II
Tellâl haber saldı dağlara
Siyahlar giyildi, ağıtlar yakıldı
Kızıl bir dem kaldı geriye...
Ozan Deniz Sarıtop
Ki Ben
ki ben,
kalbimin hüküm geçmediği
bir sevginin yarasında,
gül tohumlarını ektim.
orada,
hüzün gözyaşlarıyla yeşerttim
kaderimin ilkbaharını...
Ozan Deniz Sarıtop
Sıla Mektubu
Sırça
Oylum dişine
Mavi su
Yeşil vadi
Eteklerinde bereketli toprağın
Yüzünde ay ışığın
Kazınıp da içine diri diri konduğum
Hülyasına
Gamzesine
Ben kurban
Sinemi daraltır
Kanımı kurutur
Hasrete dört mevsim
Dört koca asır kararır
Ele güne karşı
Muradım sararır
Endamına
Zülfüne
Ben kurban.
Ozan Deniz Sarıtop
Eylül Sarısı
Firari aşklar kozasında
Sus yaktım kalbime
Saçlarım eylül sarısı
Bir yalnızlık kokuyor şimdi
Nerdesin ?
Ozan Deniz Sarıtop
Cesareti Taçlandır
korkaklar, kedilerden kaçan fareler gibi
bütün bir ömrü yeraltı sığınaklarında geçirdiler.
aşkın ve aydınlanmanın şuuru yüz çevirdi karanlıklardan.
korkaklar, ne sevdi ne sevildi.
karanlığın içinde birer sığıntıydılar. "karanlığın hikayesi yoktu."
gerçeğin ve aydınlanmanın şuuru yüz çevirdi karanlıklardan.
cesareti taçlandır
çatırdasın mazlumun öfkesinden firavun sarayları.
ulu zaferlerin baharı bir tohum gibi kök salsın toprağa.
Ozan Deniz Sarıtop
Çile
Değişmez kara bu
alın yazımıza işleyen.
Nerede ipi koparılmış
bir hayat düşünülse
Gerisinde,
aldanılmışlık...
Ozan Deniz Sarıtop
Beklenilen Hayat
kendinden yoksun insan suretlerini
yalnızlığa köpürün.
hiçbir şey arta kalmasın,
düşüncelerde küf tutan
yaşayan bir ölü için.
Ozan Deniz Sarıtop
Rivayet
Ahir zaman mektebinde
Şiir üzen kadın gözleri
Yosun tutmuş...
Ozan Deniz Sarıtop
Meşâl
Bê/mın yasaktı
Kabına sığmayan şiir
Tualde yedi renk
Hem herkes kendi zaaflarının kurbanı
Düşleri süt kokan
Bir sebî nazarında
Şimdi sarhoş olmak vaktidir
Bırak
Geri sarsın zaman
Kızıl bir şarap kadehinde...
Ozan Deniz Sarıtop
_______________
Bê/mın (Bensiz)
Sebî (Bebek)
Pus Sıfatı
herkesin bana benzediği
yüzümün güleç aynasında
akıl küpüyüm.
bana övgüler dağıtılıyor, durmadan
tükürdüğüm en hayasız cümlelerde.
bakire kızların yıkandığı suyla
abdest alıyorum.
suçumu örtbas etmem, asla
dilimin ucunda; saklı, mühürlü
utancımı yeriyorum
günahım boynuma.
herkesin bana benzediği
yüzümün güleç aynasında
şiir küpüyüm.
-kalbim sır kapılı gök kubbe-
yalanın sıratında öğrendim doğruyu
pablo neruda'nın beni çaresizliğimle düşündüğü...
ben ki, mavi-yeşil bir düş silüetiyim
göğsümde hülâlı aşkların cenneti
içine şafak söküğü umut gülleri ektiğim.
Ozan Deniz Sarıtop
Diyarbekir
Seni bağrımda kök salan
Sinemi delik deşik.
Soframın tuzu bereketisin.
Taşında gül açmış, kız gülüşlü...
Lê... canım
Aç avazın bağır;
Çeyizim de, baharıım de.
Beşiğinde süt yumaklı bebelerin
Daha gözleri açıktır
Gecenin mühürlü karanlığına...
Ozan Deniz Sarıtop
Aşk
Aşk, gözlerine bakınca;
yeryüzündeki tüm sınırlar ortadan kalkıyor.
Dünya tek vatan oluyor.
Bu vatanda; ben kral oluyorum, sen kraliçe.
Ozan Deniz Sarıtop
Balkonda
sen kaf dağının tepesinde
her gece saman yollarına açılırsın.
senin düşlerinin parıltısıdır yıldızlar.
aç pencereni, gözlerin yıldızlar gibi parıldasın
gözlerim gözlerinin limanına demir atsın.
sana acemiyim bu hayatta
ne yapsam ne söylesem boşuna...
aç pencereni, seni düşünmekten
uykusuz kaldım yine bu gece.
Ozan Deniz Sarıtop
Meymâ
Sussam yer yarılacak
Konuşsam gök yankılanacak
Aklım pir
Aklım bir derviş...
Ozan Deniz Sarıtop
Tir
İnsan korkuların mayasında
Siyah bir yalnızlıktır...
Ozan Deniz Sarıtop
Üvey Yalnızlık
başımı kalbimin içine gömdüm
sustum, sır kapılı odalarda
kimselerin ölüm üşüdüğü vakit.
Ozan Deniz Sarıtop
Biyografi
Sözleri
Bestelenmiş Şiirleri
Ana Sayfa
